her zamanki gibi; uyuyamıyorum!

HUZUR ARKADAŞLIKTA.

Yemin ederim heyecandan uyuyamıyorum. Böyle koca 2 yıl geçmiş, her şeyi bırakmışım, tüm sorunlar arkamda ama ben o lanet ettiğim şehire güle oynaya gidecem resmen.

Kızlarla her konuşmamızda, özellikle Pelasla neler yaptığımızı, artık repliğe dönüşen cümlelerimizi tekrarlamaktan, ağladığımız günlere gülmekten belki de böyle mutluyum. Ya da kurtulduğum için ordan bilmiyorum.

Fotoğraf makinası şarj edildi, minik valiz hazırlandı, evraklar yanımda, bana düşen sadece uyumak. O da olmuyor.

Nasıl özlemişsem demek ki.